Canterbury Hikâyeleri Özet
Canterbury Masalları’nda Katedrali’ne seyahat eden bir grup hacı bir hikaye anlatma yarışmasında yarışıyor. Bu kapsayıcı olay örgüsü veya çerçeve, hacıların, geç ortaçağ İngiltere’sindeki toplumsal çalkantıların yol açtığı endişeleri yansıtan kendi hikayelerini anlatmaları için bir neden sağlar. Genel Giriş, farklı sosyal sınıflardan çok çeşitli hacıları tanıtarak bu toplumsal gerilimlere zemin hazırlıyor. Ev sahibi hikaye anlatma yarışmasını önerip en iyi hikaye anlatıcının bedava meyhane yemeği kazanacağını iddia ettiğinde komployu kışkırtır çünkü bu yarışma hem hacıların hikaye anlatması için bir neden yaratır hem de hacıların birbirleriyle rekabete girmesini sağlar.
Rütbesine uygun olarak ilk konuşan Şövalye, öyküsünü sıkı bir şekilde katı saray hassasiyetlerine dayandırıyor. Ancak Miller, hiyerarşiyi bozarak bir sonraki adıma geçmekte ısrar ediyor. Zinayı yücelten müstehcen hikayesi, “Şövalyenin Hikayesi”ndeki saraylı aşkla keskin bir tezat oluşturuyor. The Reeve, “The Miller’s Tale”deki ufak bir ayrıntıya yanıt olarak devam ediyor ve sosyal sınıfın artık masalların sırasını belirlemede herhangi bir rol oynamadığını vurguluyor.
Sonraki masallar genellikle tematik olarak birbirine yanıt vererek Orta Çağ’daki sosyal kaygılar hakkında diyaloglar yaratır. Pek çok masal, özellikle evlilikle ilgili olarak kadınların değişen rolleriyle ilgili gerilimleri tasvir ediyor. “The Wife of Bath’s Tale”, saray normlarını yıkmak için saray romantizmini kullanarak ve kadınların bağımsızlığını savunarak bu çatışmayı ateşliyor. “Katibin Hikayesi”, evliliğin kadın itaatkar olduğunda en mutlu olduğunu ileri sürerek Kadının öyküsünü çürütmeyi amaçlıyor. Franklin orta yolu teşvik ediyor. Evliliklerinde gücü paylaşan sadık bir genç çifti anlatıyor.
Bu orta bölümdeki diğer hikayeler, özellikle kurumun yaygın yolsuzlukları göz önüne alındığında, kilisenin kamusal yaşamdaki rolü etrafındaki gerilimleri inceliyor. Rahip, yozlaşmış bir çağırıcı hakkında bir hikaye anlatırken, Çağrıcı, cemaatçilerin paralarını aldatmaya çalışan, kendisi de aldatılan bir rahibi anlatır. Hikayeleri, yozlaşmış kilise yetkililerinin maddi kazanç elde etmek için konumlarını kötüye kullanması temasını tanıtırken, aynı zamanda farklı dini meslekler arasındaki rekabeti de gösteriyor. Üst düzey din adamlarının çoğunun tekrar tekrar sergilediği ikiyüzlülük, kilise yetkililerinin samimiyeti ve toplumdaki önemli rolleri hakkında soruları gündeme getiriyor.
Nihayetinde Canterbury Hikâyeleri , ortaya çıkardığı çoklu çatışmalara gerçek bir çözüm bulunamadan ve hikaye anlatma yarışması da sonuçlanmadan sona eriyor. Son hikaye, bir hikaye yerine hacılara tövbe etmeyi vaaz eden ve onların Tanrı’nın yanında iyi durumda kalmalarını isteyen cömert ve dürüst bir dini lider olan Papaz tarafından anlatılıyor. “The Parson’s Tale”in ardından Chaucer, okuyucularının The Canterbury Tales’in bazı bölümlerini beğenmemeleri durumunda özür dileyen birkaç paragraf ekliyor ve katı kilise ahlakını rahatsız eden her türlü cinsel veya şiddet içerikli içeriği geri çekiyor.
Chaucer baştan sona alaycı bir üslup kullandığı için, Chaucer’ın “Papazın Hikayesi” ve ardından gelen Geri Çekilme’sinin içtenlikle mi yoksa dini performansların bir hicvi olarak mı karşılanacağını söylemek istediğini söylemek zor. Ancak Canterbury Masalları’nın bireysel olarak yapılan yanlışlardan pişmanlık duyulması çağrısıyla bitmesi, masallarda ortaya çıkan çatışmaların kolektif bir çözümünün bulunmadığını gösteriyor. Aksine, Chaucer’ın kendi Geri Çekilme kitabını yazdığı gibi, insanlar da sınıf, cinsiyet ve din arasındaki gerilimleri yönlendirmekten ve sonuçta kendi eylem planlarını belirlemekten bireysel olarak sorumludurlar.
Canterbury Hikâyeleri Karakter Analizi
Chaucer
Anlatıcı, kitabında kendisinin de bir karakter olduğunu açıkça ortaya koyuyor. Her ne kadar Chaucer olarak adlandırılsa da onun sözlerini ve fikirlerini Chaucer’ın kendi görüşleri olarak kabul etme konusunda dikkatli olmalıyız. Genel Prolog’da anlatıcı kendisini girişken ve saf bir karakter olarak sunar. Daha sonra Ev Sahibi onu sessiz ve somurtkan olmakla suçlar. Anlatıcı, hacıların hoşlandığı ve hoşlanmadığı izlenimlerini, karakterler hakkında neyi seçip neyi hatırlamamayı seçtiğini hafızasından yazdığı için, bize karakterler hakkında olduğu kadar kendi önyargılarını da anlatır. .
Şövalye
Chaucer’ın Genel Önsöz’de anlattığı ilk hacı ve ilk hikayenin anlatıcısı. Şövalye, ortaçağ Hıristiyan silahlı adam idealini temsil ediyor. Çağının en az on beş büyük Haçlı seferine katılmıştır. Cesur, deneyimli ve basiretli anlatıcı ona büyük hayranlık duyuyor.
Bath’ın Karısı
Bath, Avon Nehri kıyısındaki bir İngiliz kasabasıdır, bu kadının kocasının adı değildir. Mesleği terzi olmasına rağmen profesyonel bir eş gibi görünüyor. Beş kez evlendi ve gençliğinde birçok başka ilişki yaşadı, bu da onu aşk sanatında iyi bir deneyime sahip kıldı. Kendini evliliği ve seksi seven biri olarak tanıtıyor ama ondan gördüğümüz kadarıyla zengin kıyafetlerden, konuşmaktan ve tartışmaktan da zevk alıyor. Bir kulağı sağır ve ön dişlerinin arasında Chaucer’in zamanında çekici olduğu düşünülen bir boşluk var. Üç kez Kudüs’e ve Avrupa’nın başka yerlerine hac ziyaretinde bulundu.
Bağışlayıcı
Bağışlayanlar, papalık hoşgörüsünü, yani Kilise’ye yapılan hayır amaçlı bağışlar karşılığında kefaret ertelemelerini kabul ettiler. Bu da dahil olmak üzere birçok affedici kârı kendileri için topladı. Aslında Chaucer’s Pardoner, sahte kutsal emanetlerle dolu bir çanta taşıyarak dolandırıcılık konusunda çok başarılıdır; örneğin, Meryem Ana’nın peçesine sahip olduğunu iddia etmektedir. Pardoner’ın uzun, yağlı, sarı saçları vardır ve sakalsızdır. Bu özellikler Chaucer’in zamanındaki değişkenlik ve cinsiyet belirsizliğiyle ilişkilendiriliyordu. Pardoner’ın ayrıca kendisini bir kilisenin içinde bulduğunda şarkı söyleme ve vaaz verme yeteneği de vardır.
Değirmenci
Şişman ve kaslı olan Değirmenci’nin burnunda bir siğil ve hem kelimenin tam anlamıyla hem de mecazi olarak büyük bir ağzı vardır. Sarhoş bir halde ikinci hikayeyi anlatmakta ısrar ettiğinde Ev Sahibi’nin görgü kurallarını tehdit ediyor. Aslına bakılırsa, Değirmenci tüm gelenekleri altüst etmekten hoşlanıyor gibi görünüyor: Sunucunun dikkatle planladığı hikaye anlatma düzenini bozuyor; kapıları menteşelerinden söküyor; ve biraz küfür içeren, din adamlarını, akademisyenleri, marangozları ve kadınları alaya alan bir hikaye anlatıyor.
Rahibe
Mütevazı ve sessiz olarak tanımlanan bu Başrahibe (manastırının başı olan bir rahibe) enfes bir zevke sahip olmayı arzuluyor. Sofra adabları zariftir, Fransızca biliyor (saraydaki Fransızcayı bilmese de), iyi giyiniyor, yardımsever ve şefkatli.
Keşiş
Orta Çağ’daki keşişlerin çoğu manastırlarda yaşıyordu. Aziz Benedict Kuralı, hayatlarını “çalışmaya ve duaya” adamalarını talep ediyordu. Bu Keşiş Kural’ı pek umursamıyor; onun bağlılığı avlanmak ve yemek yemektir. O, iri yapılı, gürültücü ve av botları ve kürkleriyle iyi giyimli bir adamdır.
Rahip
Bir manastırla bağlantısı olmayan başıboş rahipler, keşişler, Chaucer’in zamanında büyük eleştirilerin hedefiydi. Hizmetlerine ihtiyaç duyabilecek genç kadınlarla veya zengin erkeklerle arkadaş olmaya her zaman hazır olan rahip, kasabasındaki ayinleri, özellikle de evlilik ve günah çıkarma törenlerini aktif olarak yönetir. Ancak Chaucer’ın dünyevi Rahibi rüşvet kabul etmeye başladı.
Göçebe
Grubun lideri olan Ev Sahibi iri, gürültücü ve neşeli olmasına rağmen çabuk öfkelenen bir yapıya sahiptir. Hacılar arasında aracılık eder ve masalların akışını kolaylaştırır. Onun “ev sahibi” unvanı, hem bir hancıyı hem de Efkaristiya’yı veya Kutsal Ev Sahibi’ni akla getiren bir kelime oyunu olabilir.
Papaz
Şirketteki tek dindar kilise adamı olan Papaz yoksulluk içinde yaşamaktadır ancak kutsal düşünceler ve eylemler açısından zengindir. Büyük bir kasabanın papazı olarak İncil’i vaaz ediyor ve vaaz ettiğini mutlaka uyguluyor. O, Keşiş’in, Rahip’in ve Bağışlayıcı’nın olmadığı her şeydir.
Toprak Sahibi
Şövalyenin oğlu ve çırağı. Toprak Sahibi kıvırcık saçlı, genç yaşta yakışıklı ve dans etmeyi ve flört etmeyi seviyor.
Reeve
Bir malikane kahyasına benzerdi ve bu vekil işini kurnazca yerine getirir; lordu asla diğer çalışanlara bir koç kadar kaybetmez ve onun komutası altındaki vasallar aynı hizada tutulur. Ancak efendisinden çalar.
Kâtip
Katip, fakir bir felsefe öğrencisidir. Parasını güzel elbiseler yerine kitaplara ve öğrenmeye harcadığından, yıpranmış ve solgundur. Az konuşur ama konuştuğunda sözleri hikmetli ve güzel ahlakla doludur.
Çağrıcı
Çağrıcı, Kilise yasasını ihlal etmekle suçlanan kişileri dini mahkemeye getirir. Bu Oyuncu, yüzü cüzzam nedeniyle yaralanmış, şehvet düşkünü bir adamdır. Sık sık sarhoş oluyor, çabuk sinirleniyor ve pozisyonu için pek uygun değil. Eğitimli görünmek için bildiği birkaç Latince kelimeyi ağzından kaçırıyor.
Hukuk Adamı
Kral tarafından görevlendirilen başarılı bir avukat. Büyük ve küçük meselelerde adaleti destekler ve İngiltere hukukunun her kanununu ezbere bilir.
Manciple
Bir manciple, bir kolej veya mahkeme için erzak temin etmekten sorumluydu. Eğitimsizliğine rağmen bu Manciple, beslediği otuz avukattan daha akıllıdır.
Tüccar
Tüccar, çoğunlukla Flanders’dan gelen kürk ve diğer kumaşların ticaretini yapıyor. Chaucer’ın toplumundaki güçlü ve zengin bir sınıfın parçasıdır.
Gemici
Yıllarca yelkencilik yaptığı için kahverengi tenli olan Gemici, İngiltere’deki her körfezi ve nehri, ayrıca İspanya ve Kartaca’daki egzotik limanları gördü. O, gemi kaptanı uyurken şarap çalmasıyla tanınan bir serserinin teki.
Fizikçi
Hekim mesleğinin en iyilerinden biridir, çünkü her hastalığın sebebini bilir ve çoğunu tedavi edebilir. Hekim fiziksel sağlığını mükemmel bir şekilde korusa da anlatıcı, Hekim’in ruhsal sağlığını sorguluyor: İncil’e nadiren başvuruyor ve sağlıksız bir mali kazanç sevgisi var.
Franklin
“Franklin” kelimesi “özgür adam” anlamına gelir. Chaucer’in toplumunda bir franklin ne bir lorda hizmet eden bir vasal ne de soyluların bir üyesiydi. Bu özel Franklin yemek ve şarap konusunda o kadar uzmandır ki, masası bütün gün yemek için hazır kalır.
Sabancı
Pulluk Adam, Papaz’ın kardeşidir ve aynı derecede iyi kalplidir. Köylü sınıfının bir üyesi, kiliseye vergisini ödüyor ve iyi bir Hıristiyan yaşamı sürüyor.