Gülün Adı Özet
Kitap, isimsiz bir yazarın bulduğu bir el yazması hakkında konuşmasıyla başlıyor, ancak el yazmasının sahte mi yoksa gerçek bir hikaye mi olduğundan emin olamıyor. Anlatıcı daha sonra el yazmasının doğru olduğuna inanmasını sağlayan ve hikayenin belki de doğru olduğunu düşündüren çeşitli kanıtlar sunar.
Kitap daha sonra bazen 14. yüzyılın sonlarında yazan Adso’nun anlattığı bir önsözü sunuyor. Adso, okuyucuya 1327 yılında, 18 yaşındayken, Benedictines tarikatında yeni bir keşişken meydana gelen bir dizi olayı yazacağını anlatıyor.
Adso tarihsel bağlamı sunuyor ve okuyucuya kendi döneminde Papa ile İmparator arasında nasıl anlaşmazlıklar yaşandığını anlatıyor. Durum o kadar gerginleşti ki Papa İmparatoru aforoz etti. Fransiskenler İmparator’un yanında yer aldı ve böylece Adso’nun babası, oğlunu manastırdan alıp İtalya’ya göndermeye karar verdi. hizmetkarı yapılır Baskerville’li William’ın Adso, onu tek başına göndermekten kaçınmak için İngiltere’deki Fransisken rahibi . Adso, yeni ustasından o güne kadar tanıdığı herkesten farklı olduğu ve çağın teknolojik gelişmelerine ilgi duyduğu için çok hoşlanır.
Adso daha sonra yedi gün boyunca meydana gelen olayları anlatıyor. İlk gün Adso ve William, İmparator ve Papa’yı temsil eden kişilerle buluşmaları gereken bir manastıra varırlar. William ve Adso, bir atın kaybolduğunu söyleyen kilerci Varagine’li Remigio ile tanışır. William, daha sonra onlarla konuşmaya gelen başrahip Fossanovalı Abo’nun atını bulur.
Manastırda Abo, William’dan yardım ister ve ona manastırda meydana gelen tuhaf bir olayı anlatır. Abo, William’a Aedificium’dan bir adamın el salladığını ancak kule incelendiğinde tüm pencerelerin tamamen kapalı olduğunun görüldüğünü söyler. Abo, ya manastırdan başka birinin adamı ittiğinden ya da adamın ölümünden kötü bir ruhun sorumlu olduğundan korkuyor. William yardım etmeyi kabul eder, ancak yalnızca manastırda özgürce hareket etmesine ve kimi istediğini sorgulamasına izin verilirse. Abo ona manastırda hareket etme özgürlüğü verir, ancak çok tehlikeli olduğunu iddia ederek kütüphaneye girmesini yasaklar.
Yeni bir karakter tanıtılıyor; Monteferrat’lı Salvatore adında, hem görünüş hem de tavır olarak tuhaf bir keşiş. William, Adso’ya, malların değeri ve kilisenin zenginliğe sahip olma konusunda alması gereken konum hakkındaki görüşleri nedeniyle Papa tarafından neredeyse öldürülen, Casale’li Ubertino adında başka bir adamı gösterir. Ubertino ve William geçmişte arkadaştı ve Ubertino, William’a artık kendisini Spiritüalistlerle ilişkilendirmediğini, çünkü onların özgür aşkı teşvik ettiğini ve evlilik sınırları dışındaki cinsel ilişkilerden yana olduklarını söyler. Ubertino, William’ı eylemlerinden dolayı eleştiriyor ve Engizisyon yargıcı olarak daha kararlı olması gerektiğini iddia ediyor. Ubertino ayrıca William’a manastırın kilercisi ve Salvatore’un aynı zamanda kafir olarak kabul edilen grupların takipçileri olduğunu söyler.
tanışır William manastırda yaşayan diğer insanlarla tanıştırılır ve şifalı bitkiler uzmanı ve revirden sorumlu kişi Severinus, kütüphaneci Malachi ve asistanı Berengar ile . Venantius adlı bir tercüman, Berengar ve öne sürüyor ancak Berengar bu iddiaları reddediyor. ölen keşiş Adelmo’nun yakın arkadaşlar olduğunu
William daha sonra Malachi ile konuşuyor ve Malachi’nin teknoloji hakkındaki fikirlerini ve kişinin teknolojiyi kendi iyiliği için kullanmaktan korkmaması gerektiği fikrini paylaştığını görmekten memnun oluyor.
O gece William akşam yemeğinde diğer keşişlerle kahkaha ve bir kişinin gülmesine izin verilip verilmediği konusunda tartışır. O gece William, anahtarı olmasa bile birisinin kütüphaneye girebileceğini kanıtlamak için kütüphaneye girmeye çalışır.
Ertesi gün tercüman Venantius’un cansız bedeni domuz kanıyla dolu bir fıçıda bulunur. William, tercümanın başka bir yerde öldürüldüğünü ve ardından cesedinin fıçıya sürüklendiğini çıkarır ve şifalı bitki uzmanı, elinde bir insanı öldürebilecek şifalı bitkiler bulunduğunu ve bu şifalı bitkilerden bazılarının çevirmeni öldürmek için kullanılmış olabileceğini itiraf eder.
ile konuşur ve William daha sonra Benno arasında kahkaha ve “finis Africae” adlı yasak bir kitap hakkında bir tartışma duyduğunu söyler çevirmen ile Jorge Benno ona birkaç gün önce kütüphanede . Ardından William ve Adso, Salvatore ile Remigio arasında kimin kafir olduğuna dair bir tartışma görür.
William, Jorge ile kahkaha ve İsa’nın yaşamı boyunca güldüğüne inanmayı reddetmesinin nedeni hakkında konuşmak için geri döner. Jorge, İsa’nın hiçbir zaman sevincini ifade etmediğini, çünkü gülmenin kişinin şüphesini maskelemenin başka bir yolu olduğunu iddia ederek dinlemeyi reddediyor.
O gece Benno, William’a, Adelmo’nun gizli kitaplara erişim karşılığında cinsel iyilik teklif etmesi üzerine kütüphaneci ile Adelmo’nun birlikte yatmaya başladığını söyler. Benno daha sonra Adelmo’nun yaptığı şeyden dolayı kendini çok suçlu hissettiği için kendini öldürdüğünü teorileştiriyor.
Abo, William’a gizemi çözmenin kendisi için önemli olduğunu çünkü olayın aynı zamanda siyasi sonuçları olduğunu ve gizemi çözmemenin manastırın Hükümet güçleri tarafından ele geçirilmesiyle sonuçlanabileceğini söyler. Abo, manastırdaki Remigio gibi sapkınlarla bağlantısı olduğu düşünülen bazı kişilerin cinayetle suçlanacağından ve söz konusu kişiyle bağlantısı olan grubun da suçlanacağından korkuyor.
Başka bir keşiş William’a, mezarlığın gizli bir girişinden kütüphaneye girebileceğini, ancak kütüphaneye girmeden önce içeriden sesler duyduklarını, dolayısıyla orada zaten birinin bulunduğunu ima ettiğini söyler. William ve Adso kütüphanede etrafa bakınırken birisi William’ın gözlüğünü ve kitabını çaldı, Adso hırsızın peşinden koşmaya çalışırken yakalayamadı. Adso ve William kütüphanede yolculuklarına devam ederler, ancak çok geçmeden kütüphanenin aslında bir labirent gibi olması nedeniyle yollarını bulamadıklarını fark ederler. Adso kütüphanedeyken bayılmadan önce vizyonlar görmeye başlar, ancak William onu büyük olasılıkla birinin kütüphanenin çeşitli odalarına halüsinasyonlara neden olabilecek şifalı bitkiler koyduğuna ve olağanüstü bir şey olmadığına dair ikna etmeye çalışır. Adso ve William geri dönüş yolunu bulmak için birkaç saat daha harcadılar ve bulduklarında Abo tarafından karşılandılar ve onlara manastırda başka bir kişinin ortadan kaybolduğunu söyledi. Söz konusu kişi kütüphanecinin asistanı Berengar’dı.
Kayboluşunu araştıran William ve Adso, geride yalnızca kanlı bir bez parçası buldular. Adso, Kilise’nin neden dünyanın geri kalanının kitaplarına erişmesini istemediğini düşünmeye başlıyor ve bilgiyi diğer insanlara da sunarlarsa nüfuzlarını kaybedeceklerinden korktuklarını teorileştiriyor.
Adso, Salvatore ile konuşur ve keşişin yoksulluktan kaçmak için köyünden kaçtığını ve ardından kalmaya karar verdiği manastıra rastlayana kadar tüm Avrupa’yı dolaştığını öğrenir. Adso, Salvatore’un aslında bir sapkın değil, kolaylıkla istismar edilen bir kişi olduğu sonucuna varır ve kendisine en uygun olan gruba yönelir. William da onunla aynı fikirde ve kimin kâfir olup kimin olmadığını ayırmanın giderek zorlaştığına dair fikrini ifade ediyor.
William daha sonra dinden ve bir gün bilimin onun yerini alacağına ve toplumu dinin asla değiştiremeyeceği şekilde değiştireceğine nasıl inandığından bahsediyor. William, onlara kütüphaneye dönmeleri ve kaybolmamaları gerektiğini söyleyen bir ipucu keşfeder. William, kütüphanenin şeklini dışarıdan gözlemleyerek bir harita çizmeye çalışır. William ayrıca kütüphanedeki çeşitli kapıların üzerinde yazılı olan kelimeyi anlamak için bir planla birlikte gelir.
William daha sonra Ubertino ile hem Salvatore hem de Remigio’nun takip ettiği kafir Fra Dolcino hakkında konuşur. Fra Dolcino, basit bir yaşam tarzını vaaz ettiği ve kiliseye ve onun zenginliğine karşı olduğu için öldürüldü. Ubertino ayrıca William ve Adso’yu kadınların tehlikeleri ve istedikleri erkeği nasıl kolayca baştan çıkarabilecekleri konusunda uyarıyor.
Adso, kafir oldukları düşünüldüğü için öldürülen çeşitli kişiler hakkında okumak için kütüphaneye tek başına dönmeye karar verir. Adso bir kez daha hayaller görmeye başlar ve mutfağa dönerek köyden bir genç kızla tanışır. Güzelliğinden etkilenen Adso, onunla seks yapar ve sonra uykuya dalar.
William onu bulduğunda Adso yaptığı her şeyi itiraf eder ama William onu eleştirmek yerine affeder. William ayrıca köylerden bazı kızların manastıra gelip yiyecek karşılığında seks teklif ettiklerini de öne sürüyor.
William ve Adso daha sonra banyoya gitmeye karar verirler ve orada küvetlerden birinde Berengar’ın cesedini bulurlar. Severinus, Berengar’ın boğularak öldüğünü ancak büyük olasılıkla Venantius’u öldüren zehirden etkilendiğini doğruladı. Salvatore ayrıca bazen köyden kızların manastıra gelip yiyecek karşılığında Remigio ile seks yaptıklarını, Venantius’un cesedini bulup mutfaktan çıkaranın kendisi olduğunu, çünkü cesedin kendisini suçlayacağına inandığını itiraf ediyor. William ayrıca çalınan gözlüğünü Berengar’ın cebinde bulur ve ardından odasına döner.
Aynı gün, Papa’nın konvoyu manastıra ulaşır ve William, Kaffa’lı Jerome, Ubertino ve Michael adlı üç adam arasındaki bir konferansa katılır, ancak toplantı hiç verimli değildir ve William, toplantıya gelen adamlarla bir şeyleri çözeceğinden şüphe eder. .
William’ın, Engizisyon yargıcı olduğu dönemde kendisini sert davranmadığı için eleştiren manastırdaki keşişlerle geçinme konusunda da sorunları var. William ve Adso kütüphaneye geri döndüklerinde “finis Africae”nin ne yazık ki gizli bir oda olduğunu fark ederler. Kütüphaneden döndüklerinde Salvatore ve Adso’nun yattığı kızın sorguya çekildiğini görürler. Kızın cadı olduğu belirlendi ve bu nedenle idam cezasına çarptırıldı.
Severinus William’a Bernard’ın ölmeden önceki gece revirde olduğunu söyler. Birkaç keşiş William ve Severinus’un konuşmasına kulak misafiri oldu ve Adso’ya onları takip etmesi emredildi.
William daha sonra konvoyla konuşur ve Kilisenin tamamen geri çekilmesini önerir. William ayrıca İsa ve havarilerin de hiçbir şeyi olmadığı için Kilise’nin dünyevi mallara sahip olmaması gerektiğini iddia ediyor ve Bernard, William’ı fikirlerini Papa’ya şahsen anlatması konusunda teşvik ediyor.
Tartışmanın ardından William ve diğerleri, revirde doktor Severinus’un cesedini keşfederler. Remigio da revirde bulundu ve hemen tutuklandı. William ve Adso, Severinus’un öldürülmeden önce bahsettiği tuhaf kitabı aramaya başlarlar ancak kitabın bir kez daha çalındığını anlarlar.
Remigio yargılanır ve baskı altına alınır. Hem kafir olduğunu hem de manastırda işlenen cinayetleri işlediğini itiraf eder. Remigio’nun suç ortağı olmakla suçlanan Salvatore’un yanı sıra Remigio da ölüm cezasına çarptırılır. O gece, Papa’nın müttefiklerinden Michel, Ubertino’nun yardımıyla manastırdan kaçar ve Benno, kitabı çalanın ve onu kütüphaneye iade eden kişinin kendisi olduğunu itiraf eder. O gece William, Jorge’nin daha fazlasını öğrenmeyi istemenin günah olduğunu ve bundan kaçınılması gerektiğini anlatan bir vaazını duyar. Vaaz bittikten sonra Adso yatmaya gitti.
Ertesi gün sabah namazı sırasında Malachi yere düşerek ölür. William, kendisinden öncekiler gibi Malachi’nin de parmaklarının siyah olduğunu fark eder ve öldürülen adamların hepsinin aynı şekilde ölmüş olması gerektiği sonucuna varır. William ayrıca o zamana kadar ölen herkesin Yunanca bildiği için bir sonraki kurbanın da Yunanca bileceği sonucuna varıyor. Nicholas yeni kilerci olarak seçilir ve William’la konuşarak ona manastırın son derece zengin olduğunu ve öldürülen adamların hepsinin başrahip rolü için güçlü adaylar olduğunu söyler. Adso’nun başka bir vizyonu daha var ve bu vizyona dayanarak William, Afrika’nın sonunun nerede olduğunu buluyor.
William kütüphanedeki katalogları kontrol eder ve içinde adı geçen Coena adlı bir kitap bulur. William, Benno’ya kitabı sorduğunda kitabı gördüğünü ve dört farklı dilde yazıldığını itiraf eder. Konuşmanın ardından William, manastırdaki birinin, kitabın sırrını korumak için kitap hakkında herhangi bir şey bilen herkesi öldürmesi gerektiği sonucuna varır. William başrahiple teorisi hakkında konuştuğunda William onu dolaylı olarak katil olmakla suçladığından rahatsız olur. Bundan sonra başrahip, cinayeti kendi başına çözmeye çalışacağını iddia ederek William’dan manastırı terk etmesini ister. Başrahibin katilin kim olduğunu bildiği ancak gerçeği açıklamayı reddettiği de ima ediliyor.
William, başrahip gittikten sonra cinayeti çözmeleri gerektiğinde ısrar eder ve Adso’yu bir kez daha kütüphaneye girip Afrika’nın sonunu bulmaya ikna eder. William, Venantius’un bıraktığı bir bilmecenin anlamını keşfeder ve o ve Adso Afrika’nın sonuna girer.
Odanın içinde, başrahibi gizli bir geçide hapsederek ve orada boğulmasına izin vererek öldürdüğünü itiraf eden Jorge’yi bulurlar. Jorge, manastırda son birkaç günde ölen herkesin ölümünü planlayanın kendisi olduğunu ancak kendisini sadece Tanrı’nın işini yapıyormuş gibi hissettiği için suçluluk duymadığını itiraf ediyor. Yasaklanan kitapta Artitotel’in kahkahadan ve gülmenin insan hayatındaki yerinden bahseden ”Poetika” kitabı da yer alıyordu.
Jorge, yasak kitabın zehirle kaplı sayfalarını yemeye başlar ve ardından odadan kaçarak William ile Adso’yu odanın içinde tuzağa düşürmeye çalışır. William ve Adso kaçarlar ve Jorge’nin peşine düşerler ancak mücadele sırasında kütüphanedeki bazı kitaplar alev alır. Rahipler ne yapacaklarından emin değiller ve sadece ateşe bakıyorlar. Benno alevlerin içine dalar ve bir daha asla görülmez. Diğeri kütüphaneyi kurtarmaya çalışır ama çok geçmeden yangın tüm manastıra yayılır ve yerle bir olur.
William ve Adso, manastırı kurtarmaya çalıştıktan üç gün sonra ayrılırlar. William, ilk gözlüğü çalındığında Nicholas’ın kendisine yaptığı gözlüğü Adso’ya verdi ve ardından kara vebadan öldüğü İngiltere’ye döndü. Adso eve döner ve yıllar sonra bir zamanlar manastırın bulunduğu yeri ziyaret eder. Adso, eve dönmeden önce harabelerde bulduğu kitap ve parçaları toplar. Adso, okuyucuya bu parçaları incelemeye devam ettiğini, geçmişin küllerinde bir anlam aradığını söyleyerek anısını bitiriyor.